Ҳамдиёрони азиз!
Боз ба диёри зебоманзарамон баҳори хуҷастапай бо таровату накаҳти тозаву пурэъҷоз ва сайфу сафои нав қадами хешро ранҷа намуд.
Фасли баҳор бо худ пайки шодӣ, тараби Наврӯзи оламафрӯзро овард. Воқеан Наврӯзи оламафрӯз, иди баҳору аз нав эҳё гардидани табиат, иди зебогиву олиҳаи сол мебошад.
Бо шарофати Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар даврони соҳибистиқлолии кишвари маҳбубамон суннату аънанаҳои бостонӣ, ҳунарҳои мардумӣ ва ҷашнҳои миллии халқи кӯҳанбунёдамон аз сари нав эҳё гардида, айни замон дар ҳаёти мардуми мо мақоми арзишманд пайдо намудаанд. Наврӯз ҳамчун яке аз ҷашнҳои бостонии миллати тоҷик аз ҷумлаи оинҳои эҳёшудаи мо буда, дар ҳамаи манотиқи кишвар таҷлил карда мешавад.
Бо камоли эҳтиром ва самимияти амиқ ҳамаи мардуми сарбаланду меҳнатдӯст, инсонпарвару меҳмоннавоз, аз тифлон то пирони баркамолрасида, инчунин ҳамдиёрони бурунмарзии ноҳияи Ишкошимро ба шарофати иди байнамилалии Наврӯз табрику таҳният гуфта, барои якояки Шумоён пеш аз ҳама ҷомеаи амну осоишта, сиҳатмандии комил, умри бардавом ва рӯзгори пурсаодату ободро хоҳонам.
Аз лавҳаҳои таърих дур нест, ки аҷдодони соҳибфарҳангу соҳибтамаддуни мо таҷлили ҷашни Наврӯзро ҳанӯз аз замонҳои қадим ҳамчун фоли нек, тамсили бахтофарин, сарчашмаи пурфайзи сол, давраи зиндашавии табиат бо дили поку орзуҳои нек бо беҳтарин таманниёт, расму суннатҳо ва оинҳои нек, дуои хайру эҳсон таҷлил менамуданд.
Наврӯз бо ҷилои суннату оинҳои мардуми фарҳангпарварамон рушду такомул ёфта, бо гузашти асрҳову солиёни зиёд дар байни русум ва оинҳои халқиятҳои мухталифи сайёра мақому манзалат касб намуда, инсониятро ҷониби арзишҳои воло, захираҳои ахлоқиву маънавӣ роҳнамоӣ намудааст.
Қобили қайд аст, ки мардуми шарафманду сарбаланди Ишкошимзамин ин мероси пурбаҳову фарҳанги бойи ниёгонамонро бо суннатҳои асилаш тайи садсолаҳо ҳифз намуда, ҳамасола бо сидқ ва самимият иди Наврӯзро таҷлил менамоянд.
Омад – омади ин ҷашни пурифтихор синаҳоро аз кибру ғурур, кина ва дидаҳоро аз адовати сол тоза менамояд. Инсонҳо барои хонадони якдигар, хешу ақрабо, ёру дӯстон, хонаободӣ, рӯзгори нек ва бахту саодатро орзу менамоянд. Нигоҳи гарму тоза, рухсори гулгуни наврӯзӣ ва гуфтани “Шогуни баҳор муборак” маҳз маънии ҳамин гуфтаҳост.
Таҷлили ин ҷашни хотирмону муқаддас, дарки худшиносиву ватанпарастии мардуми диёри азизамон буда, бори дигар меҳри Модар – Ватанро дар қалбҳо бедортар менамояд.
Дар саҳифаи навини давлатдориамон хуб сабт ёфтааст, ки фарзона фарзанди миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, мунтазам баҳри эҳё ва таҳким бахшидан ба анъанаҳои миллӣ, аз он ҷумла ба қисмати ҷудонопазири таърихии миллати тоҷик-Наврӯз диққати зарурӣ дода, он ҳамчун мероси маънавии инсоният ба феҳристи ёдгориҳои ғайримодии Созмони Миллали Муттаҳид шомил гардид.
Ҳамзамон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханрониашон оид ба ҷашни Наврӯз қайд намудаанд:“Ҷашни бостонии Наврӯз хусусиятҳои деринаашро бо рӯҳияи замони муосир созгор намуд”. Воқеан Наврӯз василаи якдилӣ, иттиҳоду ҳамбастагӣ миёни одамон буда, омили наздикшавии муҳити андешаву афкори қавму миллатҳои ҷомеаи ҷаҳон гардидааст.
Дар фарҷом бори дигар кулли мардуми сарбаланди ноҳияи Ишкошимро ба фарорасии ҷашни Наврӯз сидқан табрику муборакбод намуда, ба ҳамаи Шумо хонаи ободу давлати баркамол, сиҳатмандӣ, барори кору хушиҳои зиндагиро таманно менамоям.
Сарбаланду хонаобод бошед!
Наврӯз муборак!