Дар ҷомеаи муосир таҳдиду хатарҳои гуруҳҳои тундгарову иғвоангез дар шабакаҳои иҷтимоӣ зиёд гардида, ҳар як лаҳза таъсироти худро ба ҷомеа расонидани мешаванду бо ҳар роҳу восита мехоҳанд дар атрофи худ мардуми зиёдеро ҷамъ намуда, мақсадҳои шуму нопоки худро амалӣ созанд. Дар тимсоли ин гуфтаҳо шоҳиди ҳол астем, ки имрӯз хоинону зархаридон ба ном “ватандӯстон” ҳар гуна маводҳои иғвоангезу ифротгароёнаро нашр намуда, мехоҳанд, ки ба ҳаёти осоиштаи мардуми мо тоҷикистониён халал эҷод намоянд.
Дар солҳои аввали соҳибистиқолии кишвар, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳз ҳамин бадандешону хоинони миллат ва зархаридон нагузоштанд, ки мардум дар фазои орому осуда зиндагӣ намоянду кишвар ба марҳилаҳои рушд қадам гузорад.Ба умеди мансабу мол ва бо фармони хоҷагони хориҷиаашон мардумро бо фатвову дасисаҳои зиёд халқи кишварро ба ҷанги таҳмилӣ кашиданд, амали нопокашон боиси он гардид, ки мардум аз ватан гуреза гардидаву ҳаёти зиёди одамон ба коми марги беамон рафт.Теъдоди дигар беному нишон гум гардиданд.Хатари ҷанги шаҳрвандӣ имкон надод, ки Ҷумҳурии Тоҷикистон аз собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ моле ба мерос гирад.
Худованд ба бахти мардуми Тоҷикистон фарзона фарзанди миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро руйи майдон овард, ки тавонист дар як муддати кутоҳ ба ҷанги бемаънии шаҳрвандӣ хотима дода, гурезаҳоро ба ватан баргардонид.
Сулҳ ба фазои кишвари азизамон Тоҷикистон баргашт, мардум ба ҳаёти осоишта рӯ овардаву ҷомеа ба марҳилаҳои рушди иҷтимоиву иқтисодӣ қадам гузошт.
Имрӯз ҳар як нафари ҷомеа бояд дарк намояд, ки агар хизматҳову ҷонисориҳои Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар таҳкими сулҳу субот намебуданд имрӯз ҳоли мардум аз мардуми ҳамсоякишварамон Афғонистон бадтар мегардид.Худ қазоват намоед, ки дар кишварҳои ҷангзадаи ҷаҳон ҳаёти инсон ба чӣ арзиш дорад.
Ҳазор бор шукронаи ҳамин сарзамин тинҷу оромамон Тоҷикистон намоем, ки ҷомеа амну мардум дар нусрату офиятӣ зиндагонӣ доранд.
Ҳамаи ҳамватанонро гуфтаниам, ки дар давраи имрӯза боз хоинони миллат берун аз хоки маҳбубамон Тоҷикистон рафта ба давлату давлатдорӣ санги маломат мезананд.Ин рафтори хоинон аз паст будани фитрии инсониашон буда, барои пул ва мол иззату номуси худро фурухтаанд.
Агар онҳо ватандӯстӣ ҳақиқӣ мебуданд, имрӯз аз хоки ватан берун намерафтанд дар лаҳзаҳои шодиву ғам байни мардум мебуданд.
Хонандагони азиз! Худ қазоват намоед, ки нафароне, ки имрӯз нисбати кишвару мардум ва роҳбарияти Олии кишвар гап мезананд оё дар деҳаи худ гӯшаеро обод намудаанд ё ин ки ятиму маъюберо дасти кӯмак дароз намудаанд.Ҳеҷ гоҳ ва ҳеҷ вақт бараъкс ҷавонони ноогоҳро фирефтаи дасисаҳояшон намуда, ҳаёти онҳоро бо хатар мувоҷеҳ менамоянд.
Дар муддати 31- соли соҳибистиқлолӣ мардуми Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳти сиёсати хирадмандонаи Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикситон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба марҳилаҳои ободкориву созандагӣ рӯ оварда, сулҳу субот ва иттиҳоду ягонагӣ байни мардум побарҷост.
Хоинони миллат ин ҳамаи рушд ва фазои созандагиро дида, дарун дарун кабоб гардида истодаанд.
Дар фарҷом ман ҳамагуна иғвоангезиҳои хоинони миллату давлатро маҳкум намуда, гуфтаниам, ки ҳеҷ гоҳ ва ҳеҷ вақт ба ҳадфҳои нопокатон намерасед.
Ҳаркӣ, бо душмании халқ равон аст, чу баҳр,
Зуд бошад, ки сари худ чу гирдоб хӯрад.
Дилором Муборакқадамова мудири бахши фарҳанги ноҳияи Ишкошим